„და ქარი შეხვდა ატმის ყვავილებს“

„და ქარი შეხვდა ატმის ყვავილებს“

და დაურხია ნაზი ტოტები

იმ ატმის ჩრდილში, ბნელში და ხშირში,

ნორჩ ყვავილივით მომეწონები.

და ქარი შეხვდა ატმის ყვავილებს

ჩაუჩურჩულა ჩუმად და წყნარად,

 იმ ატმის ჩრდილში, ბნელში და ხშირში,

შენ მეყვარები მუდამ და მარად.“

უცნობი

ირგვლივ გაზაფხული მეფობს.
ხე სიამით ნანაობს..
დღეს იწვიმა,
მწუხრისას ატმის ყვავილებს შეაჟრჟოლა.
ქარს შეეცოდა ატმის ყვავილები
და სთხოვა ღმერთს, რომ მზე გამოსულიყო და ეს ულამაზესი ყვავილები გაეხარებინა.
მე  აღარ ვდარდობ,
რადგან ატმის ყვავილებს ღმერთი მიხედავს.

ზ.კ.

***

თბილი მზე, მღელვარე ზღვა,

ცივ ზამთრის შემდეგ რა გვინდა სხვა..

თეთრად, წითლად, ყვითლად, ლურჯად,

გვესალმებიან ყვავილები დინჯად.

გრილი ჰაერი, წვიმა, ტალახი,

და კიდევ ცოტა მწვანე ბალახი.

ხეს ჩამოეკიდა თოთო ატმები,

სუფრაზე შეაქვთ შემწვარი ქათმები.

დედა, მამა, ძმები და დები-

ყველა გაზაფხულის სურნელით ვტკბებით.

გაზაფხული ყველასთან გამარჯობას არიგებს-

„…და ქარი შეხვდა ატმის ყვავილებს. “

მ.ჭ.

***

დღეს ალბათწვიმას აღარ აპირებს,

ცამ დაიბერტყა მზისფერი კალთა

„და ქარი შეხვდა ატმის ყვავილებს“,

ააფრიალა ფიქრების ფარდა.

დღეს ალბათ წუხილს აღარ აპირებ

გულმა გაშალა იმედის აფრა

და როგორც გემი მყუდრო ნაპირებს

ვერ თმობს სიცოცხლეს სიკვდილის კართან.

მაკა მაისი