„ოჰ, ეს ფოთლები ფენილი ქარით“…

***

ოჰ, ეს ფოთლები ფენილი ქარით ,

გზაზე მიდგება თვალები შენი,

ოჰ, ეს ფოთლები ათასი ფერით,

თვალი თვალზე და ღიმილი შენი,

ეგ თმები ფოთლებს ჰგავს, ველად გაშლილთ,

ქარი მარტოა: ყვირის და ყვირის.

მე შენზე ვფიქრობ დღისით და ღამით..

გთხოვ, დამიბრუნდი, დღისით ან ღამით.

გთხოვ, დამიბრუნდი ფენილი ქარით…

იონე გოცაძე (მე-8 კლ.)

***

ოჰ, ეს ფოთლები ფენილი ქარით,

შემოდგომამ დაგვიტოვა პატარა ბზარი.

დღე და ღამ ვზივარ და ვფიქრობ:

რა არ ვიცი ნეტა, ვითომ…

ფანჯრიდან გავყურებ ლამაზ ხეებს,

წითელ, ყვითელ, ნაირნაირ ფერებს.

შემოდგომამ წაიღი მათი ფოთლები,

დაგვიტოვა ცივად მათი ტოტები.

ოჰ, ეს ფოთლები ფენილი ქარით.

შემოდგომამ დაგვიტოვა პატარა ბზარი.

ნინუკა ბურჯანაძე (მე-8 კლ.)

***

გავყურებ ქუჩას, მის გზებს,

დაცარიელებულ სახლებს,

ვუსმენ ცაში მოფრინავე ხმებს,

რაც დიდი ძალას მაძლევს.

ოჰ, ეს ფოთლები ფენილი ქარით ,

ლამაზი, როგორც შენი თვალები.

ახლა გეძებ ფოთლებში სევდით.

ნეტა ვიცოდე, სად მემალები.

გიპოვე! მინდა , გიცქირო შენ..

მაგრამ ვუყურებ შენს ფოტოს, გატეხილ მინას.

და რაღა გავაკეთო მე-

ვუყურო შენზე დაყრილ მიწას?

ელენე საღირაშვილი (მე-7კლ.)

***

ოჰ, ეს ფოთლები ფენილი ქარით…

სიზმრებში გხედავ, მაგრამ ქრები, თითქოს მემალები.

შენი სილამაზით ვთბები, ვეღარ ვგრძნობ სიცივეს.

ღამე გისმენ, მაგრამ მალე ჩუმდები,თითქოს შინაგანად კვდები.

წამო, წავიდეთ, ვუსმინოთ ფოთლებს,

ვუსმინოთ, რა დარდი აქვთ..

გამომყვები?

შენი სილამაზით ვკვდები და ვტბები,

შენ მიხატავ ჩემს ცხოვრებას.

„ოჰ, ეს ფოთლები ფენილი ქარით“,

წამო, წავიდეთ ფოთლების ზღვაში.

მარიამ კაპანაძე (მე-7 კლ.)

***

ოჰ, ეს ფოთლები ფენილი ქარით,,,

შემომეხვივნენ მზის ამარაზე.

შრიალა ფოთლებს ვატანე,

ჩემში ჩაბეჭდილი დარდები.

გარდავისახე, გავიფიქრე,

„უსიყვარულოდ სიო არ ჰქრის“,

უსიყვარულოდ სიმშვიდე არ სუფევს,

უსიყვარულოდ არც ფოთლების შრიალი ისმის.

ნინი თევდორაძე (მე-8კლ.)

***

„ოჰ,ეს ფოთლები ფენილი ქარით“ ,

ოჰ, ამ ფოთლების ჟრიამულის ხმა.

ფოთლები მიქრიან, ხეები რჩებიან,

ისმის მხოლოდ ფოთლების ხმა.

ოჰ, ამ ფოთლების ლამაზი ფერი,

მაინც ისინი მიქრიან შორს,

ოჰ, ამ ფოთლების ლამაზი ხმა,

ოჰ, ამ ხეების ლამაზი თმა.

ვიცი, ხეები მარტო რჩებიან,

ფოთლები მიქრიან, ტოვებენ სახლს.

ფოთლები მალე ივიწყებენ სახლს,

ოჰ, ამ ფოთლების ჟრიანულის ხმა…

მარიკა გოგუაძე (მე-6 კლ. )

Comments

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *